Uncategorised
GTIME 2/2
Op vrijdag 3 januari 2020 gaat onze om 14.30 vanaf Dusseldorf. Een fijne vlucht met Emirates van 6,5 uur brengt ons naar Dubai. Na een korte overstap van 2,5 uur gaat onze laatste vlucht naar de hoofdstad van de Malediven, Male. Maarten de Roeper van MAC-STRIKE staat ons op te wachten op de luchthaven. Zijn boot is aangemeerd direct bij de luchthaven en na luttele minuten vertrekken we al naar het Meemu-atoll. Dit is een atoll in het zuiden van de Malediven. Na een boottocht van ongeveer 2 uur komen we terecht in een gigantische regenbui. We varen de laatste kilometers stapvoets en komen doorweekt aan bij onze guesthouse. Bij aankomst gaat de zon schijnen en zijn we alle narigheid weer vergeten. Het guesthouse wordt gerund door Nihad en zijn familie. We krijgen een warm welkom en een heerlijke verse kokosnoot als welkomstdrankje. We zijn nu klaar voor het echte werk.
Wunderbar
Visreizen als deze zijn slopend voor lichaam en geest. Het is dan ook zeer comfortabel als je aan het eind van de dag lekker kunt genieten van een goede douche en een lekker bed. Zo kun je je weer maximaal opladen voor de volgende dag. Het guesthouse genaamd Wunderbar Inn voldoet perfect aan onze verwachtingen. Elke ochtend en avond staat er een heerlijke maaltijd voor ons klaar. We starten elke dag met ontbijt om 05.00 uur. We vertrekken om 05.30 uur. Zo kunnen we bij het eerste licht direct beginnen met vissen. Slechts enkele minuten na vertrek van onze guesthouse kunnen we al vissen. Dus vistijd verspelen is er niet bij. Onze visserij bestaat voor 70% uit popperen, 20% jiggen en 10% trawlen.
De boot is geschikt voor het popperen, jiggen en trawlen.
Kees met een van de eerste GT's van de trip.
Meemu
We hebben gekozen voor het Meemu-atoll. Het Meemu-atoll bestaat uit meerdere eilanden, waarvan slechts enkele bewoond. De bewoonde eilanden bieden kans om te tanken, te lunchen of te overnachten. De onbewoonde eilanden zijn leuk om even te bezoeken voor een break gedurende de dag. Hier hebben we in 2019 ook ontzettend veel én grote vis gevangen. Door de noord-oosten wind zijn we genoodzaakt om alleen aan de noord en deels aan de oostkant te vissen. Vissen met kunstaas tegen de wind in is simpelweg niet vol te houden. Natuurlijk kun je ook aan de binnenkant van een atoll vissen, maar de grotere vis zit toch vaak aan de buitenzijde. De binnenkant is wel een heel goed alternatief als erbuiten gewoonweg te veel wind staat. En ook aan de binnenkant word je soms verrast door mooie exemplaren. Maar als we naar buiten kunnen, gaan we naar buiten!
Een red-bass, een welkom tussendoortje tijdens het popperen. Ze komen uit hun hol je popper halen. Door het heldere water zie je alles gebeuren voor je neus!
Johan met een van de grootste GT's tijdens deze trip.
Bij Kees werden ze ook steeds iets groter!
Rob met een tonijntje die net zo groot is als z'n kunstaas.
Geen spectakel om te vangen, maar wel spectaculair om te zien en te eten.
Één van de weinige dubbele hook-ups.
Tijdens het jiggen hadden we behoorlijk wat 'last' van haaien.
Opstarten
Elk begin is moeilijk. Met twee ervaren en twee minder ervaren vissers moeten we even aan elkaar wennen. Het is toch vaak behelpen op een boot. Je moet elkaar altijd helpen en wanneer noodzakelijk de ruimte gunnen. Maar al snel krijgen we ons 'rondje' te pakken. De boot, die speciaal ontwikkeld en gebouwd is in de Malediven, is perfect. Doordat de boot rondom geheel vrij is van obstakels, wordt na het ingooien direct doorgeschoven naar de voorkant. Zo maak je weer ruimte voor degene achter je. Op deze manier komt iedereen evenveel aan bod en heeft iedereen evenveel kans op vis. Als iemand een vis haakt is het wel van belang dat je even wacht met ingooien. De kapitein zorgt er dan voor dat de boot naar iets dieper water wordt gebracht. Als de vis dan naar beneden wil, zwemt hij zichzelf niet zomaar af in het rif. Wel is het vaak dat de vis met meerdere tegelijk zwemt. Dus als de kans zich voordoet moet je zeker nog een worp wagen. Natuurlijk wel rekening houdend met je maat die mogelijk met de vis van zijn dromen bezig is!
Never give up!
De visserij op grote, krachtige vis is eigenlijk altijd spannend. De aanbeet kan plaatsvinden als je kunstaas het water raakt tot het moment dat je je kunstaas uit het water tilt. Dit maakt deze visserij uiterst sensationeel. Deze visserij vraagt ook om een enorm uithoudings- en doorzettingsvermogen. Het kan namelijk zo zijn dat je een hele dag staat te gooien en dat de vis pas aan het eind van de dag actief wordt. Als je dan net even een momentje zit, kan het moment net aan je neus voorbijgaan. Geef dus nooit op, blijven gooien! Als dan die eerste aanbeet volgt, dan weet je weer waar je het voor doet. We werden hier door de kapitein Bacho ook regelmatig aan herinnert: 'Keep on casting boy's, never give up!'
Prachtige vissen onder prachtige omstandigheden.
Even trawlen tijdens een rustige periode leverde binnen een uurtje 5 mooie wahoo's op!
Je tanden erin zetten
We komen er al snel achter dat de vis zich echt ophoudt in het rif. Het is dus zaak dat we zo dicht mogelijk tegen het rif aangooien. Als je kunstaas in het water landt zakt deze nog een heel end onder het oppervlak. Hierdoor bestaat dus de kans dat je vast te komt te zitten in het rif. Met hoog water is deze kans natuurlijk aanzienlijk kleiner dan met laag water. Maar gooide je hier niet, dan kreeg je veel minder aanbeten. De aanbeten vonden vaak plaats tijdens de eerste 'swipe.' Door de hoge golven was het ook moeilijk vissen met poppers dus zijn we overgeschakeld naar zinkende stickbaits. Het spreekt natuurlijk voor zich dat deze sneller en dieper in het water terecht komen dan drijvende poppers. Nadeel hiervan is dat je meer kans hebt op vastzitten. Nu is vastzitten op zich niet zo heel erg, want als je het kunstaas niet loskrijgt, kun je er altijd even om zwemmen. Een snorkel op, handschoenen en een t-shirt aan en 99 van de 100 keer heb je je (vaak dure) kunstaas snel weer terug. Je moet natuurlijk wel oppassen voor het scherpe koraal, de sterke stroming en soms hoge golven die je tegen het rif duwen. Eenmaal je kunstaas losgemaakt, dan kan iemand in de boot snel het kunstaas binnendraaien. Op deze manier laten we geen duur stuk kunstaas achter in de natuur. Bij veel visreizen ben je vaak een end verwijderd van de 'bewoonde' wereld. Overkomt je dus een ongeluk of gebeurt er iets onverwachts, dan kun je niet even snel hulp zoeken. Na het loshalen van een stickbait gebeurt er bij terugkomst bij de boot helaas een onverwacht ongelukje. Door gebruik te maken van het zwemtrapje kan je eenvoudig terug in de boot komen. Door een golf stoot Johan met zijn tanden op de boot, zijn voortand zit helemaal los. Na enkele minuten begint het pijn te doen. Gelukkig hebben we pijnstillers aan boord. Door de pijnstillers kan Johan deze dag gelukkig door. Ondanks de pijn geeft hij aan dat hij niet voornemens is er iets aan te (laten) doen. Pas bij terugkomst maakt hij een afspraak bij zijn tandarts en er blijken vier tanden los te zitten! Dit had ook zomaar het einde van zijn en mogelijk ook onze vakantie kunnen zijn! Pas dus altijd op en houd rekening met zulke situaties! Bespreek vooraf goed wat de groep in zo een situatie doet.
Ook een soort die we op de popper met enige regelmaat vangen.
Bye bye
Als we dan toch beet krijgen volgen er vaak meerdere achter elkaar. Het maakt eigenlijk niet eens zoveel uit wie beet krijgt. Er is altijd een euforische sfeer aan boord als er één of meerdere vissen zich melden. Maar krijg je beet, dan moet je ook echt voorbereid zijn. Zo kreeg ik een mooie aanbeet van een GT. Haak zetten en aan de bak. Direct kreeg ook Kees een prachtige aanbeet. En voordat we het wisten vloog zijn Shimano Stella 18000, geleend van Peter, over boord. Hoe dan? We stonden eigenlijk allemaal eerst enkele seconden verbijsterd over boord te kijken, wat was hier gebeurd?! Kees kreeg beet, sloeg aan en toen brak zijn reelhouder. De hengel was speciaal ontwikkeld voor de GT visserij. De plastic reelhouder was aan de onderkant gescheurd en kapot gegaan. Hierdoor kwam de molen los van zijn hengel. De lijn was gebroken bij z'n eerste oog en zo was de molen vrij om zijn eigen weg te kiezen. En die weg was naar de bodem van de Indische Oceaan. Gelijk een waypoint gemaakt op de fishfinder, zodat we gelijk rechtsomkeert konden maken naar de plek des onheils. Met twee man hebben we zeker een half uur gesnorkeld om de molen terug te vinden. Helaas zonder resultaat. Tsja Kees baalde best wel van deze situatie en zag de toch al prijzige vakantie nog duurder worden. Maar gelukkig had hij een reisverzekering afgesloten en deze vergoedde een groot deel van de kosten. Goed nieuws voor Peter, die heeft weer een gloednieuwe Stella!
Wat een kleurenpracht!
Zzzzzzzzzzzzt
Wat is er nou mooier dan geluid van een gierende slip. Ik weet niet hoe ze het voor elkaar krijgen maar, van het duurdere segment molens klinkt de slip gewoon mooier. We kiezen ervoor om even een tijdje te gaan jiggen. Jiggen is eigenlijk vrij eenvoudig, maar zeer slopend voor je lichaam. Met relatief lucht materiaal laten we jigs van 100-200 gram zakken. Een nagenoeg onbreekbaar volglas hengeltje, een Penn slammer 3500 gevuld met 25/00 Spiderwire en een voorslag van 60/00 nylon zorgen even voor de een gierende slip. We krijgen allemaal binnen no time gigantisch harde aanbeten. Maar na enkele seconden is het dan opeens over. Vaak was de haak verdwenen. Je moet je voorstellen dat we met een 300 ponds assist cord vissen met een stevige haak. Assist cord is een gevlochten touw wat ideaal is voor het monteren van een haak aan een jig. Maar soms was ook de complete jig met haak verdwenen. Er zat dus iets in de diepte met tanden. Vaak haaien, maar ook hondstijnen (dogtooth tuna) zijn hier schuldig aan. Maar zo nu en dan haak je er eentje die netjes in de hoek gehaakt zit en dan begint alle ellende pas.
Keep on casting!
Een iets grotere GT dan de gemiddelde die we vingen.
Natuurschoon
99% van de toeristen die naar de Malediven gaan, gaan niet voor het vissen, maar voor de natuur. Begrijpelijk, want het is er echt onvoorstelbaar mooi. Wij maakten nog twee dingen mee die je alleen maar op National Geographic ziet. De eerste ervaring was met een walvishaai. Deze moest hier helemaal niet zijn in deze tijd van het jaar. Althans dat was het verhaal van de schipper. Binnen no-time lagen we met meerdere personen met snorkel op in het water. De walvishaai was namelijk geïnteresseerd in de belletjes die de motor in het water maakte. Hij of zij zwom dan ook rakelings langs de boot. Het was nog wel een kleintje, maar met een meter of 6-7 toch enorm spectaculair om hier mee te mogen zwemmen. Als of dat nog niet genoeg was, kwamen we tussen twee riffen ook nog een manta rog tegen. Ook hier hebben we even snel mee gesnorkeld, maar door de grote hoeveelheid kwalletjes die in het water zaten, besloten we hier ook snel weer mee te stoppen. We komen voor het vissen, maar er is zoveel meer!
Verwachtingen
Zoals je wellicht merkt uit het artikel is dat we echt niet onbeschoft veel vis vangen. Dat moet je namelijk ook echt niet verwachten bij een trip als deze. Natuurlijk kan het wel eens meezitten, maar vaak ben je compleet afhankelijk van het weer, de mensen en geluk. Het weer kan je simpelweg niks aan doen, dus hier moet je gewoon goed mee omgaan. Veiligheid staat natuurlijk voorop. Maar soms kun je wel plannen waar je nog naartoe wil op de dag met de juiste wind. Vaak is er op de meest ontoegankelijke locaties toch internet. Zodra je even internet hebt kun je via windguru of windfinder snel even kijken wat de verwachtingen zijn.
Uitkomsten
Elke visser overdrijft. Om dit te voorkomen meten we alle grote vissen op. Maar wat nog belangrijker is, is het bijhouden van de aantallen. De kapitein van de boot geef ik bij aankomst een schrift waarin hij alle vis per persoon, per dag bijhoudt. Op deze manier valt er niks te overdrijven! Hierbij de uitslagen van deze week.
Aan het eind van de dag in de haven van Meemu-atoll.
GTIME! (1/2)
AnderhalveMeter Cup
Op vrijdag 13 maart werden als gevolg van corona alle sportviswedstrijden stilgelegd. Ook die van H.S.V.. Westkapelle dus. Maar in de eerste weken van die crisis bleek dat een poosje aan de waterkant staan heel ontspannend werkte. Vele leden deden dat dan ook, en dan steekt toch na een paar weken het verlangen naar wat competitie op. Hieruit kwam het idee van een “Frisse Neuzen Competitie”. De opzet is heel eenvoudig: Je vist 3 uur per week, meldt via een appgroep aan wanneer je begint en eindigt, en op het moment dat je het grootste exemplaar van een bepaalde soort hebt maak je een foto van de vis op de meetlat en stuurt die in. Uit de grootste exemplaren wordt dan de winnaar geloot.
Ondertussen zijn we bijna vijf maanden verder, en helaas vinden we het nog niet verantwoord om op 19 september uit het hele land 100-150 deelnemers te laten verzamelen, en naast elkaar op het strand te zetten. Dat is namelijk wat het houden van een reguliere "Grote Wedstrijd” zou betekenen. Mocht het die dag strandweer zijn dan kun je gezien de drukte op de stranden de afgelopen maanden rekenen op commotie, en als het tegenzit een nieuw verbod op wedstrijden op het strand.
Het is met die reden dat we de “Grote Wedstrijd H.S.V. Westkapelle” voor 2020 in een andere vorm gieten. Gebaseerd op de “Frisse Neuzen Competitie” en streetfishing organiseert H.S.V. Westkapelle op 19 september 2020 de Anderhalvemeter Cup. Een landelijke zoutwater viswedstrijd, waarbij ieder op een zelfgekozen stek kan vissen. Dat mag dus van Schiermonnikoog tot Cadzand zijn, en alles daartussen. Vier uur vissen, met twee hengels op een locatie naar keuze. De complete afhandeling is digitaal, via WhatsApp. Een smartphone en een meetlat is hetgeen wat extra nodig is buiten de gewone visspullen.
Het zou mooi zijn als we met een wedstrijd op deze manier inderdaad deelnemers zouden kunnen trekken van Schiermonnikoog tot Cadzand.
Guinee Bissau 2020
Hierbij het fotoverslag van onze reis naar Guinea Bissau van 12 - 20 februari 2020.
We hebben een reis vanaf Brussel naar Casablanca en vervolgens naar Bissau achter de rug. De volgende ochtend varen we in drie uur naar Orango Island. Dit is onze aankomst op Orango Island. Een waar vissersparadijs. Hier komen alleen vissers en toeristen om op expeditie te gaan naar nijlpaarden.
De eerste dag is het acclimatiseren en alles installeren. Door de grote variatie aan visserij heb je hier enorm veel verschillende soorten materialen nodig. Denk hierbij aan verschillende hengels, molens, kunstaas, draad, staaldraad, haken, cirkel haken, lood, dobber etc. We mochten gelukkig 2 x 23 + 10 kg handbagage meenemen. Dus we waren meer dan voorzien, althans dat dachten we.
In elkaar zetten van al het materiaal gebeurt op een plekje uit de zon. Het was gedurende onze vakantie heerlijk warm, maar midden in de zon kon de temperatuur oplopen tot bijna 40 graden.
We beginnen met het trawelen op barracuda. Dit doen we met Storm Deep Thunders, rapala's of bombers. Dit zijn allemaal dieplopende pluggen. Al snel vangen we er een aantal, maar nog niet het aantal en de grootte waar we naar op zoek zijn.
Joël met een vis die hier met enige regelmaat wordt gevangen. Je vangt ze voornamelijk op levend aas. Als je deze vis haakt op de bodem, komt deze als een speer omhoog en wil soms zelfs ook nog springen. Echt een spektakel dus om te vangen! Dit is een cobia. Ze kunnen gewichten bereiken van rond de 40-50 kg.
Tijdens het vissen op tarpon kreeg Joël opeens beet. Het bleek al snel te gaan om een grote vis. Volgens de kapitein kon het nog wel een tarpon zijn, maar dan moest het wel een hele grote zijn. De kleine springen namelijk altijd uit het water. Deze was nog niet van plan om naar boven te komen. Na 2,5 uur had Joël de blaren op zijn handen. Michel en Peter, maar ook de kapitein en de deckhand hebben het toen om beurten overgenomen. De andere boot met Marien, Mart en Thomas was al vertrokken naar een andere stek. We hadden dus niks meegekregen van dit monster. Maar toen we terug kwamen, waren ze nog steeds aan het vechten. Doordat de hengel en ook de reel hier eigenlijk niet voor gebouwd zijn, moesten we oppassen wat we deden. Maar op den duur vonden we het welletjes en kozen we voor buigen of breken. Doordat de lijn steeds van de reel (stond helemaal dicht) afliep konden we de vis niet naar boven halen. Door de lijn vast te houden tussen de vingers door 1 persoon en door te pompen door de andere persoon konden we centimeter voor centimeter deze kolos naar boven halen. Owja, we vingen deze haai op een stukje geep van circa een halve kilo.
Op de foto lijkt de stierhaai niet zo groot, maar kijk eens naar de hand van de deckhand aan de linkerkant. De deckhand was minstens 2 meter, en zijn handen waren dus ook niet klein. Door de foto's te bestuderen hebben we de vis geschat op minimaal 3 meter, met een geschat gewicht van 300 kg! Dit was de grootste vis ooit gevangen op Orango Island.
We maken altijd wel wat mee, dus ook dit jaar. In de verte zagen we een schip met een man of 20 zwaaiende bewegingen maken. Wij dachten dat dit een vorm van visserij was of iets dergelijks. Naarmate we dichterbij kwamen zagen we dat er toch wel iets meer aan de hand was. Na een gesprek tussen kapitein en een van de weinig engelstalige aan boord van die andere boot bleek dat ze al 2 weken op zee zaten met motorpech. Ze zaten waarschijnlijk al een week zonder water of eten, ze hadden zelfs al geprobeerd zout water te drinken. We hebben het een en ander aan water achtergelaten en zijn gaan vissen. We zijn 's avonds weer teruggegaan om al ons resterende eten en drinken te geven. 1 persoon van de boot is naar onze boot komen zwemmen om alles op te halen en om te bellen met zijn baas. Die vertrok de volgende ochtend vanuit Senegal en zou er nog 3-4 dagen over doen voordat hij aankwam. Tijdens het avondeten besloten we om de volgende dag nog een boot met eten en drinken te sturen op onze kosten. Weer een hele ervaring, maar ze hebben ons daar nog persoonlijk nog voor kunnen bedanken.
Michel met een van de eerst, schitterende gekleurde Jack Crevalle.
Op licht materiaal een buitengewone sport! Deze corvina ging voor een fel gekleurde shad.
Peter met een van de grootste barracuda's.
We hebben ook nog een dag van strand gevist. Op een mooi plekje waar de stroming bij elkaar kwam vingen we aardig wat vis. Mart ving deze captainfish op een shad. Dit hadden ze daar nog nooit meegemaakt. Dat dit werkte bevestigde Joël, door er ook een op een shad te vangen!
Dit is wel de meest bekende locatie van Guinea Bissau. Het wordt de Chimney's (schoorstenen) genoemd. Een verdere uitleg lijkt me niet noodzakelijk. Toen wij daar waren stroomde het zo gigantisch hard, dat we er niet fatsoenlijk konden vissen. We vingen er wel een paar vissen, maar niet wat je er normaal kan verwachten.
Bewijs!
Bij de schoorstenen vingen we niet veel vis. Wel haakte Thomas nog een mooie pijlstaartrog, maar door de sterke stroming konden we deze niet dicht bij de boot halen.
Peter met een Spanish Mackerel vanaf strand.
Ook Peter keek vreemd op toen deze cobia opeens naar de oppervlakte kwam!
Thomas met een cobia van 14 kg.
Er is ook een plek waar ontelbare zandbanken liggen. Het water gaat hier enorm tekeer en dit maakt het een prachtige stek om met (oppervlakte)kunstaas te vissen. We vingen hier met vlagen best aardig vis. Marien ving zijn Jack Crevalle op een stickbait en Mart op een home-made ice-cream.
Wat een prachtige vissen!
Marien pluke nog even een prachtige leerfish van de zandbanken!
Een totaal andere wereld dan wij kennen, maar ó zo prachtig!
Op de reis naar Orango Island was dit ons tussentijds hotel. De laatste avond werden we nog getrakteerd op een fantastisch diner.
Vissen is geen sport?
Groet,
Peter, Michel, Mart, Marien, Joël en Thomas
Verslag Clubwedstrijd 1 2020
Hèhè, we mogen weer. De eerste wedstrijd van het jaar. Vaak een wedstrijd waar niet veel gevangen wordt. Het koud en nat is en die soms net iets te lang lijkt te duren. Maar gelukkig waren er ook lichtpuntjes. De opkomst viel helaas wat tegen. Met maar 22 opgaves en uiteindelijk 19 deelnemers hebben we op zondag 1 maart 2020 onze eerste clubwedstrijd gevist. We begonnen droog met een licht briesje à windkracht 6. Als snel werden er wat botjes gevangen en met de wissel had nagenoeg iedereen wel een visje. De tweede helft verliep qua weer iets minder. Af en toe een flinke plensbui zorgde ervoor dat je handen nog kouder werden. Sommigen kregen hun wartel niet eens meer open. Uiteindelijk wisten bijna alle deelnemers vis aan te bieden. De vangst bestand voor namelijk uit botten en een enkele schar. Kees Gillissen ging er vandoor met de winst. 5 bovenmaatse vissen bezorgden hem 880 wedstrijdpunten en 108 klassementspunten. Helemaal geen slecht begin. Peter Gabriëlse was op dreef en ving 2 schitterende botten en een kleiner visje. Gouden tip van Peter: oude stinkende zagers! Hij had hiermee 758 wedstrijdpunten en 106 klassementspunten. Zelf werd ik vandaag derde met 2 bovenmaatse vissen. Deze waren goed voor 507 wedstrijdpunten en 103 klassementspunten. De vis van de dag was de schar. Frank Dekker wist een schar van 27 te vangen en dit was de grootste.
Ook al heb je geen vis, dan maak je toch kans op een mooie prijs. De aanwezigheidsprijs wordt namelijk verloot onder de aanwezige deelnemers tijdens de prijsuitreiking. 953 was het winnende lotnummer van Piet Verhage.
Tot over twee weken!
Groet,
Thomas
