Hierbij het fotoverslag van onze reis naar Guinea Bissau van 12 - 20 februari 2020.

We hebben een reis vanaf Brussel naar Casablanca en vervolgens naar Bissau achter de rug. De volgende ochtend varen we in drie uur naar Orango Island. Dit is onze aankomst op Orango Island. Een waar vissersparadijs. Hier komen alleen vissers en toeristen om op expeditie te gaan naar nijlpaarden.

De eerste dag is het acclimatiseren en alles installeren. Door de grote variatie aan visserij heb je hier enorm veel verschillende soorten materialen nodig. Denk hierbij aan verschillende hengels, molens, kunstaas, draad, staaldraad, haken, cirkel haken, lood, dobber etc. We mochten gelukkig 2 x 23 + 10 kg handbagage meenemen. Dus we waren meer dan voorzien, althans dat dachten we.

In elkaar zetten van al het materiaal gebeurt op een plekje uit de zon. Het was gedurende onze vakantie heerlijk warm, maar midden in de zon kon de temperatuur oplopen tot bijna 40 graden.

We beginnen met het trawelen op barracuda. Dit doen we met Storm Deep Thunders, rapala's of bombers. Dit zijn allemaal dieplopende pluggen. Al snel vangen we er een aantal, maar nog niet het aantal en de grootte waar we naar op zoek zijn.

Joël met een vis die hier met enige regelmaat wordt gevangen. Je vangt ze voornamelijk op levend aas. Als je deze vis haakt op de bodem, komt deze als een speer omhoog en wil soms zelfs ook nog springen. Echt een spektakel dus om te vangen! Dit is een cobia. Ze kunnen gewichten bereiken van rond de 40-50 kg. 

Tijdens het vissen op tarpon kreeg Joël opeens beet. Het bleek al snel te gaan om een grote vis. Volgens de kapitein kon het nog wel een tarpon zijn, maar dan moest het wel een hele grote zijn. De kleine springen namelijk altijd uit het water. Deze was nog niet van plan om naar boven te komen. Na 2,5 uur had Joël de blaren op zijn handen. Michel en Peter, maar ook de kapitein en de deckhand hebben het toen om beurten overgenomen. De andere boot met Marien, Mart en Thomas was al vertrokken naar een andere stek. We hadden dus niks meegekregen van dit monster. Maar toen we terug kwamen, waren ze nog steeds aan het vechten. Doordat de hengel en ook de reel hier eigenlijk niet voor gebouwd zijn, moesten we oppassen wat we deden. Maar op den duur vonden we het welletjes en kozen we voor buigen of breken. Doordat de lijn steeds van de reel (stond helemaal dicht) afliep konden we de vis niet naar boven halen. Door de lijn vast te houden tussen de vingers door 1 persoon en door te pompen door de andere persoon konden we centimeter voor centimeter deze kolos naar boven halen. Owja, we vingen deze haai op een stukje geep van circa een halve kilo.

Op de foto lijkt de stierhaai niet zo groot, maar kijk eens naar de hand van de deckhand aan de linkerkant. De deckhand was minstens 2 meter, en zijn handen waren dus ook niet klein. Door de foto's te bestuderen hebben we de vis geschat op minimaal 3 meter, met een geschat gewicht  van 300 kg! Dit was de grootste vis ooit gevangen op Orango Island.

We maken altijd wel wat mee, dus ook dit jaar. In de verte zagen we een schip met een man of 20 zwaaiende bewegingen maken. Wij dachten dat dit een vorm van visserij was of iets dergelijks. Naarmate we dichterbij kwamen zagen we dat er toch wel iets meer aan de hand was. Na een gesprek tussen kapitein en een van de weinig engelstalige aan boord van die andere boot bleek dat ze al 2 weken op zee zaten met motorpech. Ze zaten waarschijnlijk al een week zonder water of eten, ze hadden zelfs al geprobeerd zout water te drinken. We hebben het een en ander aan water achtergelaten en zijn gaan vissen. We zijn 's avonds weer teruggegaan om al ons resterende eten en drinken te geven. 1 persoon van de boot is naar onze boot komen zwemmen om alles op te halen en om te bellen met zijn baas. Die vertrok de volgende ochtend vanuit Senegal en zou er nog 3-4  dagen over doen voordat hij aankwam. Tijdens het avondeten besloten we om de volgende dag nog een boot met eten en drinken te sturen op onze kosten. Weer een hele ervaring, maar ze hebben ons daar nog persoonlijk nog voor kunnen bedanken. 

Michel met een van de eerst, schitterende gekleurde Jack Crevalle.

Op licht materiaal een buitengewone sport! Deze corvina ging voor een fel gekleurde shad.

Peter met een van de grootste barracuda's.

We hebben ook nog een dag van strand gevist. Op een mooi plekje waar de stroming bij elkaar kwam vingen we aardig wat vis. Mart ving deze captainfish op een shad. Dit hadden ze daar nog nooit meegemaakt. Dat dit werkte bevestigde Joël, door er ook een op een shad te vangen!

Dit is wel de meest bekende locatie van Guinea Bissau. Het wordt de Chimney's (schoorstenen) genoemd. Een verdere uitleg lijkt me niet noodzakelijk. Toen wij daar waren stroomde het zo gigantisch hard, dat we er niet fatsoenlijk konden vissen. We vingen er wel een paar vissen, maar niet wat je er normaal kan verwachten.

Bewijs!

Bij de schoorstenen vingen we niet veel vis. Wel haakte Thomas nog een mooie pijlstaartrog, maar door de sterke stroming konden we deze niet dicht bij de boot halen.

Peter met een Spanish Mackerel vanaf strand.

Ook Peter keek vreemd op toen deze cobia opeens naar de oppervlakte kwam!

Thomas met een cobia van 14 kg.

Er is ook een plek waar ontelbare zandbanken liggen. Het water gaat hier enorm tekeer en dit maakt het een prachtige stek om met (oppervlakte)kunstaas te vissen. We vingen hier met vlagen best aardig vis. Marien ving zijn Jack Crevalle op een stickbait en Mart op een home-made ice-cream.

Wat een prachtige vissen!

Marien pluke nog even een prachtige leerfish van de zandbanken!

Een totaal andere wereld dan wij kennen, maar ó zo prachtig!

Op de reis naar Orango Island was dit ons tussentijds hotel. De laatste avond werden we nog getrakteerd op een fantastisch diner.

Vissen is geen sport?

Groet,

Peter, Michel, Mart, Marien, Joël en Thomas