Wrakvissen met de Neeltje Jans op 25 januari 2010.
Zondagavond, de avond voor de geplande vistrip op maandag 25 januari 2010 met de Ms Neeltje Jans naar de wrakken kregen we een plezierig mailtje van Maarten Peene , de organisator van de trip. De weersverwachtingen voor morgen waren goed dus de geplande vistrip ging door. Naar aanleiding van een verslag 17 januari 2010 op vangstberichten op www.zeevisland.com waarschuwde Maarten in zijn mail om niet voor 5 uur aan boord te gaan. De schipper Piet Bouwman slaapt aan boord en uit het verslag blijkt dat hij er niet vrolijk van wordt als zijn nachtrust wordt verstoord als opstappers al voor 5 uur aan boord gaan, terwijl dit verboden is.
Eindelijk was het dan maandagmorgen 25 januari 2010. Het weer was prima. ’s Morgens vroeg was het een paar graden boven nul en de wind was zwak uit noordoostelijke richting. Iedereen was keurig op tijd aanwezig, niet te vroeg aan boord en om 5.45 uur vertrokken we richting de sluis.
We waren met 37 opstappers, waarvan het overgrote deel lid is van de vereniging. De overige plekken werden opgevuld door Zeezotten en Sam Wisse met vrienden.
Toen we op de Noordzee voerden gingen we met zijn allen de kombuis in om te genieten van een heerlijk bakje koffie en te luisteren naar de briefing van Maarten. Maarten heette ons allen welkom en we spraken af dat er ingelegd werd voor 2 prijzen. Een fles wijn met 20 euro voor de eerste gevangen vis (traditie familie Minnaard) en 125 euro voor de grootste vis.
Na ruim 3 uur varen hadden we het beoogde wrak bereikt. Iedereen was startklaar en toen de bel ging, werden onmiddellijk 37 onderlijnen te water gelaten. De haken werden over het algemeen gevuld met leeglopers, messen, inktvis of een combinatie van de 3 aassoorten. Sommigen probeerden ook een shad of kunst octopus. Adrie Peene was de gelukkige die als eerste een steenbolk boven water wist te takelen. Helaas viel de gul op het eerste wrak tegen. Steenbolken werden volop gevangen. Bijna alle vissers gunden de bolken de vrijheid, maar de vissers in de buurt van Janko schonken hem de bolken voor de Paella. Binnen korte tijd trok de schipper de conclusie dat het bij het wrak niet veel ging worden met de gul en luidde de bel voor vertrek naar het 2e wrak die dag.
Na 20 minuten varen bereikten we het 2e wrak. Vol goede moed gingen we het opnieuw proberen. De bolken waren weer rijkelijk vertegenwoordigd maar helaas was ook hier de gul niet sterk vertegenwoordigd. Adrie Peene wist echter met kunstaas op de boeg een mooie grote dikke gul te bemachtigen. Na korte tijd luidde de schipper ook hier weer de bel voor vertrek naar het 3e wrak die dag.
Het 3e wrak was snel bereikt, maar jammer genoeg leverde het 3e wrak ook nog niet de gullen waarop we gehoopt hadden. Verkassen maar weer op weg naar het 4e wrak die dag.
Na wat langere tijd bereikten we 4e wrak van de dag. De bel ging, het aas ging opnieuw te water en na niet al te lange tijd werden er op diverse plaatsen op de boot zo wel aan bak- als stuurboord en van de boeg tot aan het achtersteven mooie grote dikken gullen boven water gehaald. De meeste gullen moesten met behulp van de gaf aan boord worden getild. De bootsman Marcel verleende hierbij welkome assistentie. Ook de volgende driften kwamen er nog leuk gullen boven water. Dit werd echter steeds minder, zodat de schipper na verloop van tijd besloot opnieuw te verkassen.
Na wederom 20 minuten bereikten we het 5e en laatste wrak van de dag. Ook bij dit wrak begon de vangst weer veel belovend en werden weer redelijk wat mooie dikke gullen gevangen. Gedurende de volgende driften bij dit wrak werd geregeld een dikke gul aan boord gehaald met behulp van de gaf. Op een gegeven moment wist ons Domburgs lid een flinke gul aan het wateroppervlak te krijgen en riep de hulp in van een Wasschappels lid. In plaats van dat de gul met behulp van de gaf aan boord werd de gul in het water bevrijdt van de haak en kon zodoende niet worden geland. Gelet op de verhouding tussen beide dorpen vraag ik me af of hier opzet in het spel is?
Ondanks dat er nog geregeld gul werd gevangen luidde tegen 14.30 uur de bel. Dit betekende dat de hengels voor de laatste keer die dag moesten worden opgehaald en dat we aan de terugreis begonnen.
De visspullen werden opgeruimd, de vis werd schoongemaakt , de balans kon worden opgemaakt en in de kombuis werd de keel gesmeerd en kwamen de sterke verhalen los.
De grootste vis, een mooie dikke gul van 4,6 kg was die dag gevangen door Piet van Keulen. Om dit te vieren trakteerde Piet ons op een drankje.
Volgens de telling van bootsman Marcel waren er 149 gullen aan boord gebracht. De meesten vissers konden enkele mooie gullen mee naar huis nemen. Jammer genoeg waren er enkelen die helemaal niets hadden gevangen. Altijd erg jammer, maar ik hoop dat ze de volgende keer meer geluk hebben.
Ondanks dat er 149 gullen zijn gevangen zijn er maar 147,5 gullen aan land gebracht. Tijdens het spoelen van de files zijn 3 filets via de afvoer van de spoelbak in zee verdwenen.
Tegen 6 uur die avond waren we door de sluis en gingen we weer aan land waarna we met de auto huiswaarts gingen.
Dankzij de inspanning van de schipper Piet en bootsman Marcel en niet te vergeten de organisatie van Maarten is het een zeer geslaagde visdag geworden, die wat mij betreft en velen met mij zeker voor herhaling vatbaar is.
Maarten bedankt namens iedereen.
Groet,
Jan Minderhoud Wkp
